Αυτή η ζωή μπορεί να καταλήξει σε έναν μακροχρόνιο εγκλεισμό της ψυχής, αυτή η ζωή μπορεί να σου επιβάλει μια ηθική της υποταγής, αυτή η ζωή μπορεί να γίνει μια τεράστια αρένα, ένα οχυρό ακολασίας,αυτή η ζωή μπορεί να γίνει οτιδήποτε.Μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος σου φόβος,μια απλή επιβίωση ή κάτι δικό σου,πραγματικά δικό σου.Ξέρω τι λένε οι επιστήμονες και οι διανοούμενοι, ξέρω οτι είμαι απλά μέρος της φύσης.Είμαι ένα τίποτα.Αλλά μιάς και ζώ και είμαι εδώ έχω ανάγκη να προβλέψω το δικό μου τέλος,το δικό μου σκοπό.Μια μέρα, αν υπάρξει αυτή η μέρα, όταν το σώμα μου θα επαληθεύει την βαρύτητα, το μυαλό μου θα σκέφτεται αργά αλλα η άνοια δεν θα μπορεί να με εντοπίσει, η μυωπία θα έχει αντικατασταθεί με την πρεσβυωπία,ο κόσμος θα μοιάζει τόσο διαφορετικός και παράλληλα τόσο ίδιος, τα σκυλιά μου θα με αγαπάνε περισσότερο από όσο θα μπορούσε να με αγαπήσει το παίδι που είχα την ευκαιρία να κάνω και τα κανάλια μαγειρικής θα έχουν ενδιαφέρον θα πάω στην πόρτα του φίλου μου, συνοδοιπόρου μου, του εράστη μου που θα έχει παντρευτεί, στην πραγματική φίλη και θα αφήσω ένα μήνυμα.Θα είναι ένα μήνυμα σε ένα χάρτι παρόλο που τότε η επιστήμη θα έχει προχωρήσει τόσο πολύ που θα κλάνεις και θα σου έρχεται ειδοποίηση, θα το κρατάω ακόμα χαμηλά και αληθινό, θα λέω ''Φίλε πόσο αξιοπρεπώς ζήσαμε,ξέρεις''