Οι γιαγιάδες κρύβουν κάτι πολύ σκοτεινό και βρώμικο.Είναι παρανοικές.Ακόμα και τα κατοικίδιά τους είναι παρανοικά.Συνήθως είναι ιδιοκτήτες μικρών γαμηστερών- κομπλεξικών πινσερ,που δεν θες να μπλέξεις μαζί τους γιατί όλη τους τη ζωή τρώνε φασολάδα και φακές και είναι πολύ νευρισμένα.Αν δεν έχουν σκύλο θα έχουν κάποια επιληπτική-παράλυτη γάτα που μοιάζει με καριόλικο πόκεμον και όποτε πάς να την χαιδέψεις κάνει την επίθεση καμπούρα.Οι παππούδες απο την άλλη καμιά φορά προτιμούν να μετατρέπουν τις γάτες των καφενείων σε τιμωρούς-νιντζα που την πέφτουν σε σκύλους απο τους πολλούς τσιπουρομεζέδες που τις ποτίζουν.Επιπλέον για τις γιαγιάδες είσαι πάντα νεκρός-η ιδιαίτερα το καλοκαίρι που δεν προτιμάς να κάτσεις με το γκομένακι στην αχτή αλλά ψήνεσαι να κόψεις εκατοστάρι μέσα στον ωκεανό και να αράξεις εκεί που παίζουν ψαροτούφεκα και γιγάντια καλαμάρια που κλάνουν καρκίνο.Για τις γιαγιάδες αυτός που σε πλησιάζει θέλει πάντα να σου πάρει τα νεφρά, να σε βιάσει , να σου καρφώσει μια ένεση ναρκωτικών στον κώλο και να σε πετάξει σε ένα χαντάκι.Για τις γιαγιάδες έπρεπε να γίνεις γιατρός, όλοι έπρεπε να γίνουμε γιατροί και να γιατρεύουμε ο ένας τον άλλον, σαν τις μαιμούδες που ξεψυρίζουν η μια την άλλη, πολύ κούλ. Ετσι θα μπορούσες να γιατρευτείς απο την νευρική ανορεξία που πάσχεις κάθε δύο μήνες που έχει να σε δεί.Και όλα αυτά τα κάνουν κάτω απο την προστάσια των γονιών σου που προσπαθούν να σε πείσουν οτι οι γιαγιάδες και οι προγιαγιάδες είναι κάτι ανάλογα με τον δάσκαλο Γιόντα και πρέπει να τις ακούς.