Πάλι στο ίδιο λεωφορείο, με τον ίδιο αριθμό , η ίδια διαδρόμη με τον ίδιο αποστειρωμένο νεαρό να κάθεται δίπλα μου.Ευτυχώς είναι ανίκανος να ακούσει τις σκέψεις μου παίζει εδώ και ώρα με την κωλοσυσκευή του.Γνώρισα πολλούς στα διάφορα μου δρομολόγια και αν και το σενάριό σου αρκεί για δυο σελίδες στο μυαλό μου καταλαμβάνεις ολόκληρα κεφάλαια.Πρέπει να μου είσαι πολύ σημαντικός.Οι ήχοι που βγάζει αυτό το αι φον είναι πιο ενοχλητικοί απο όλες τις παρεμβάσεις, μου διαλύει και για την ακρίβεια μου καταστρέφει τις σκέψεις.Θέλω να αρπάξω αυτόν τον υπολογιστάκια και να του πω: Ακου μην ανησυχείς για το φασματογράφημα απάντησέ μου σε αυτό μονάχα ο έρωτας είναι κατι το αισθητό και σε καμία περίπτωση νοητό;Είναι κατι που σε οδηγεί στην τρέλα;Μα η τρέλα δεν είναι μια άλλη μορφή συνειδητότητας;Είναι μια ακόρεστη επιθύμια; Πότε μια ηδονή γίνεται πολυτιμότερη απο κάποια άλλη; Πρέπει να κατέβω.Σου χει συμβεί;