2014-06-04 01:32
Σχέδον σε λυπάμαι,στέκεσαι εκεί με τα χέρια απλωμένα περιμένεις να πέσει η μάσκα, θές να με ξεσκεπάσεις, το νιώθω.Σου είπα είναι αναρίθμητες και τις χρειάζομαι όλες.Σου είπα τα συναισθήματα είναι η τέχνη μου.Δέν με πιστεύεις.Τι κρίμα.Λές οτι κρύβομαι πίσω απο ρόλους.Σου απάντησα δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τους ρόλους μου.Φοβάμαι νομίζεις;Εγω είμαι αυτή που μιλάω με συναισθήματα εσύ είσαι αυτός που βλέπει μέσα απο τον παραμορφωτικό καθρέφτη.Νομίζω οτι σε άκουσα να τρέχεις, νομίζω οτι σε άκουσα να τρέχεις να διαχωρίσεις την αλήθεια απο το παραμύθι.Η αλήθεια σου είναι πάντα μισή, κομματιασμένη ,το μεγαλύτερο ψέμμα σου, η πολυπόθητη ασθένεια σου η δήθεν ικανοποίηση σου.Θα σε περιμένω.Πάντα σε περίμενα.