Λές οτι δέν έχεις αφέντη ιδεολόγε.Ούτε Θεό.Τον έχεις απαρνηθεί καιρό τώρα και αυτός εσένα.Λατρεύεις την θέση του κριτή.Ανταμοίβεις και τιμωρείς στο όνομα της πνευματικότητάς σου.Λές οτι περπατάς αρκετά χρόνια στη γή τόσα, όσα να δημιουργείς τύψεις με την ηθική σου προσταγή.Γάμα τις ανώτερες αξίες σου χλεχλέ.Να σου πω τι δεν θα μπορούσα να σου συγχωρήσω; To κλασσικό σου γούστο.Την δήθεν, άσκοπη νοσταλγία σου στο ανθρώπινο είδωλο.Περισσότερο με χωνευτήρι, μονάχα όσων σου προσφέρονται μου μοιάζεις παρα με ελεύθερο μυαλό εξου και η μανία σου με τις πρότυπες κοινωνίες, τον τέλειο άνθρωπο, την επιτυχημένη σχέση.Σε γράφω στα τέτοια μου.Θα σου πω ποιο είναι το συμπτώμα του ελεύθερου μυαλού.Εκείνο που δεν προσδοκεί.Για αυτό και μπορώ να σε βλέπω χωρις να σε στολίζω, χωρίς να σε επαληθεύω.